พักร้อน พักขา ซื้อน้ำอัดลมกินกันอยู่พักใหญ่ในสวนสาธารณะ
แล้วก็ลุกเดินกันต่อไป
เห็นน้ำผลไม้ของท้องถิ่น เช่นน้ำมะม่วงอยากกินมากแต่ก็ไม่กล้า กลัวท้องเสีย
มาไกลอย่างนี้ห้ามป่วยเด็ดขาด บอกตัวเองไว้ในใจ
ระหว่างทางผ่านพิพิธภัณฑ์เล็กๆของท้องถิ่น ดูเงียบเหงาไร้ผู้คน จึงแวะเข้าไปดู
ค่าเข้าชมคนละ 5 รูปี - 3 บาท
มีงานปั้น ภาพเขียนแสดงอยู่ไม่มากนัก
โมนาลิซา เวอร์ชั่นทมิฬ
ช่วงเย็น เดินไปดูภาพสลักอรชุนบำเพ็ญตบะ
เป็นหน้าผาหินแกรนิตที่ใหญ่โตอลังการมาก
มีความยาวถึง 29 เมตร สูง 13 เมตร
สลักเป็นเรื่องราวจากมหากาพย์ มหาภารตะ
ผู้ที่ชอบและสนใจเรื่องราวของมหาภารตะ
จะเข้าใจเรื่องราวและดูสนุก
กฤษณะมณฑป
ด้านในมีภาพแกะสลักกฤษณาวตาร
ถ้ำวราหะ หลังหน้าผาภาพสลักอรชุนบำเพ็ญตบะ มีภาพสลักเป็นเรื่องราวของเทพฮินดูปางต่างๆ
หินก้อนนี้มีชื่อเรียกว่า ก้อนเนยของพระกฤษณะ (Krishna's Butterball)
เช่นเคย เราได้พบกลุ่มนักเรียน นักศึกษามาทัศนศึกษากันมากมาย
ในระหว่างเดินชมบริเวณนี้ มีหนุ่มทมิฬมาตื๊อขายของที่ระลึกอย่างไม่ยอมหยุดยั้ง
ตื๊อนานไป เมื่อรู้ว่าขายไม่ได้แน่ก็จะชวนคุยและขอของที่ระลึกจากเราแทน
มีลูกอมในกระเป๋าและเงินเหรียญของไทยเราติดกระเป๋าอยู่
เลยให้เขาไปเป็นที่ระลึก
จำได้ว่าจดชื่อเขาไว้ด้วย
แต่จดไว้ตรงไหนยังหาไม่เจอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น