นักเรียนปอหนึ่ง

แปลกนะ..
มีเรื่องราวบางเรื่องบางตอนในชีวิต ที่เราไม่เคยลืมเลย แม้จะ"แก่"ขนาดไหน
ในขณะที่บางเรื่องเพิ่งเกิดขึ้นไม่นาน แต่กลับลืมสนิท

ฉันยังจำหน้าตาเพื่อนคนหนึ่ง สมัยเป็นนักเรียนประถมหนึ่งได้อย่างชัดเจน
จำได้ดีถึงรูปร่างอ้วนกลม  หน้ากลม  แก้มพอง  ปากหนาและชอบทำปากจู๋

เพื่อนคนนี้ชื่อนายผดุงเกียรติ
สิ่งที่ทำให้ฉันจำนายผดุงเกียรติได้ น่าจะเป็นเพราะครูประจำชั้น
(ที่ฉันจำชื่อและหน้าตาของครูไม่ได้เลย แปลกจริง) ชอบบิดพุงเขา
และเรียกเขาอย่างจริงจังว่า "นายผดุงขี้เกียจ"

คล้าย ๆ ว่า "นายผดุงขี้เกียจ" นี่แหละที่สอบได้ที่โหล่ของห้อง
และเมื่อครูตรวจกระเป๋านักเรียนเมื่อไร
กระเป๋าของนายคนนี้ก็จะมีแต่เศษกระดาษเต็มกระเป๋า

ชื่อ "นายผดุงขี้เกียจ" นี่เอง ที่ไม่เคยลบออกไปจากหน่วยความจำของฉัน
แม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน

เคยนึกอยากเจอนายคนนี้เหมือนกัน ซึ่งคงเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้
ก็ปอหนึ่งน่ะมันนานแค่ไหนกันแล้ว  เกือบ ๆ จะเท่ากับการระลึกชาติเลยทีเดียว
สิ่งที่ชัดเจน มโนแจ่ม มีเพียงใบหน้าอ้วน ๆ ของนายผดุงขี้เกียจ
และคำพูดของครูเท่านั้น

ชีวิตในช่วงปอหนึ่ง น่าจะมีอะไรพิเศษอยู่พอสมควร
เพราะฉันจำเพื่อนปอหนึ่งอีกคนหนึ่งได้ (จากคำพูดของครูอีกนั่นแหละ)

เพื่อนคนนี้เป็นผู้หญิง  ชื่อเด็กหญิงประโลม
แต่ครูเรียกเธอว่า แม่ประโลมโลก

(ครูเมื่อก่อนชอบเรียกนักเรียนหญิงว่าแม่นั่น แม่นี่  ถ้าเป็นคนเหนือก็จะเรียกหญิงนั่น หญิงนี่)
เป็นเพราะเด็กหญิงประโลม เป็นโรคผิวหนังชนิดหนึ่ง คล้าย ๆ โรคหิด
ขึ้นผื่นเต็มตัว  คันคะเยอตลอดปี
บางครั้งก็มีกลิ่นไม่พึงประสงค์โชยออกมาตามเนื้อตามตัว
เด็กหญิงประโลมจึงไม่ค่อยมีเพื่อน เพราะคนรังเกียจ

แต่เธอกลับอยู่ในใจฉันมาจนบัดนี้

ส่วนฉันก็สร้างวีรกรรมตอนปอหนึ่งด้วยเหมือนกัน
เพียงเพราะไม่กล้าพูดคำว่า "ปัสสาวะ"
ซึ่งเป็นคำใหม่ในชีวิต  ฟังดูหรูหราเกินไปสำหรับฉัน
ครูบังคับให้พูดคำว่าปัสสาวะ หรืออุจจาระ  เมื่อต้องการขออนุญาตไปปลดทุกข์

จึงฉี่มันกลางห้องซะเลย
จำได้ว่ากระโปรงเปียกไปทั้งตัว
แต่จำไม่ได้ว่าถูกครูด่าหรือเปล่า
คงจะอั้นจนหน้ามืด และลืมอายลืมกลัว

วีรกรรมอีกอย่างที่จำได้แม่นยำก็คือเมื่อคราวสอบปลายภาค
น่าจะเป็นวิชาสุขศึกษา  ข้อสอบของนักเรียนปอหนึ่ง ถามว่า

"อาหารชนิดใดที่ไม่ควรรับประทาน"

หลังจากสอบเสร็จ ฉันรีบวิ่งแจ้นกลับบ้านที่อยู่ใกล้ ๆ โรงเรียน

นี่เป็นการสอบครั้งแรกในชีวิตนักเรียน
กลับไปเล่าอวดข้อสอบให้แม่ฟัง
จำได้แม่นว่า เล่าเสร็จ ทุกคนในบ้านพากันหัวเราะท้องคัดท้องแข็ง
ทั้งที่คนเล่าก็ยังงุนงงสงสัยต่อไปอีกหลายปี  ว่ามันจะผิดไปได้ยังไง
กับคำตอบที่ว่า
"อาหารที่ไม่ควรรับประทานได้แก่ ช้าง เสือ สิงโต.."

หรือใครจะเถียงว่าไม่จริง