ไม่รู้

มนุษย์(ผู้ใหญ่)  มักชอบพูดอะไรตาม ๆ กัน
เช่นชอบถามมนุษย์เด็ก ๆ ว่า
โตขึ้นอยากเป็นอะไร ?

แทบจะทุกคนที่รอดชีวิตจากการเป็นเด็ก
และโตเป็นผู้ใหญ่ขึ้นมาได้
ล้วนเคยถูกถามอย่างนี้มาแล้วทั้งสิ้น

ฉันเองก็เช่นกัน..
แต่วันนี้ที่เป็นมนุษย์วัยปลาย
ฉันจำไม่ได้ว่าเคยตอบไปว่าอย่างไรบ้าง
คำตอบอาจมีหลายอย่าง
เปลี่ยนแปลงไปตามจังหวะชีวิตและสิ่งแวดล้อม
หรือแรงบันดาลใจ ในแต่ละช่วงขณะ

จะมีสักกี่คนที่ได้ "เป็น" อย่างที่เคยพูดไว้เมื่อเป็นเด็ก
และถึงแม้จะได้ "เป็น" แล้ว
จะ "ใช่" ด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้
ถ้า "ใช่" ก็โชคดีไป

และสำหรับบางคน
คำตอบนั้นยังล่องลอยอยู่ในสายลม...

แล้วฉันก็ยังเดินตามรอยคนอื่น
โดยการถามลูกตัวเองว่าโตขึ้นอยากเป็นอะไร

เด็กทั้งสองจะรู้สึกรำคาญคำถามแบบนี้ของแม่
เหมือนที่ฉันเคยรู้สึก  หรือเปล่าก็ไม่รู้

รู้แต่ว่าเขาแน่กว่าฉัน
ตรงที่เขาใช้คำตอบเดียวตลอดมา
ไม่ว่าจะถามตอนเล็ก  ตอนโต
ถามตอนอารมณ์ดี  หรืออารมณ์เสีย
ว่า  "ไมรู้"



คำว่า "ไม่รู้" คำเดียว
สามารถปิดเกมคำถามลูกโซ่ของผู้ใหญ่อย่างฉันลงได้ราบคาบ

ฉันได้แต่เตือนตัวเอง
ว่าอย่าไปยุ่งกับเด็กมันอีกต่อไปเลย จะดีที่สุด

โลกได้เปลี่ยนไปแล้ว
และเขาคงรำคาญเราเต็มที