ลาก่อนโคชิน

เจอหนุ่มน้อยสองคนนี้ที่ท่าเรือฟอร์ทโคชิน เลยขอถ่ายภาพไว้
จิ๊กโก๋มาก  โตขึ้นหล่อน่าดู

วันสุดท้ายที่โคชิน
ช่วงเช้า เราไปเดินตามหาร้านขายเครื่องเทศ
ใหญ่บอกว่าพริกไทยที่นี่เป็นพริกไทยที่ดีที่สุดในโลก
เราจะไปซื้อพริกไทยกัน  แต่ฉันขี้เกียจหอบ ใหญ่เลยซื้ออยู่คนเดียว

ในที่สุดเราก็เจอร้านที่ใหญ่ตามหา
เดินเหนื่อยพอประมาณ

พริกไทยดำ กิโลละ  500 รูปี  พริกไทยเขียวแพงกว่า กิโลละ 700 รูปี ที่เห็นบนชั้นคือเม็ดมะม่วงหิมพานต์

                                 

       
เอสเซนเชียลออยล์  มีค่ามากสำหรับคนทำสบู่ แต่ก็ไม่ได้ซื้อเพราะขี้เกียจหอบ

กลับมากินอาหารเที่ยง(อาหารทะเล)ที่ร้านเดิม  เดินซื้อของฝากกระจุกกระจิกกันแถวๆ นั้น

ที่ดีใจที่สุด คือเมื่อเดินผ่านร้านหนังสือเล็กๆแถบนั้น สายตาก็ปะทะเข้ากับหนังสือเล่มเล็กๆเล่มหนึ่ง

"เจ้าชายน้อย "

ฉันรี่เข้าไปถามราคา  เพียง 100 รูปี(ราว 60 บาท)  ดีใจจนเนื้อเต้น

เคยมีคนบอกว่าหนังสือที่อินเดียราคาถูก เพราะรัฐบาลเขาส่งเสริมเรื่องการอ่าน

เจ้าชายน้อยเล่มนี้ เป็นเวอร์ชั่นอินเดีย ภาษามาลยลัมของเกราลา

สุขใจจริงๆ   

เราเก็บของเช็คเอาท์จากโรงแรม เพื่อไปรอรถเมล์ที่จะไปสนามบิน   

รถเมล์มีเวลาที่แน่นอนของเขา เราจะไปเที่ยวสุดท้าย 18.05 น.

  ตอนลากกระเป๋าเดินออกมานั้น ปรากฏว่าฝนเริ่มตก  และตกหนักขึ้นเรื่อยๆ จึงต้องเรียกรถออโต้

                                                                  

รถเมล์มาตรงเวลา เป็นรถเมล์ปรับอากาศอย่างดี แต่คนแน่นมาก ค่ารถคนละ 70 รูปี

สนามบินโคชินใหญ่โตหรูหรามาก  กำหนดเครื่องออกเวลาห้าทุ่ม

..ลาก่อนโคชิน  

ลาก่อนอินเดีย..