โอกาส

ของขวัญปีใหม่จากลูกชาย

สงสัยอยากให้แม่ผอม..

"แม่อ่านนะ"

เขากำชับ ก่อนกลับไป กทม.

สองเดือนแล้วแม่ยังไม่ได้อ่าน  เพราะติดโน่นนี่นั่น

วันก่อนขนขยะในบ้านไปขายยังโรงรับซื้อของเก่า

ที่ตั้งอยู่ห่างไกลในดงฝุ่น

ทั้งขวดแก้ว พลาสติก กระป๋อง ที่เก็บรวบรวมไว้เป็นปี

แล้วก็ยังมีหนังสือ..

หนังสือที่เหลือรอดจากการแทะเล็มของฝูงปลวก

จะยกให้ใครก็ดูไม่ดี เพราะรูปเล่มที่ถูกแทะจนเว้าแหว่ง

จึงต้องชั่งกิโลขาย ให้เขาเอาไปย่อยใหม่

เด็กหนุ่มรุ่นราวคราวเดียวกับลูกชาย

หน้าตาเนื้อตัวมอมแมม รี่เข้ามาช่วยยกของลงจากท้ายกระบะ

เมื่อเขาเห็นกองหนังสือที่ฉันมัดเชือกฟางไว้เป็นมัดๆ

ประกายตา ท่าทางของเขาดูตื่นเต้นขึ้นมาทันที

เข้ามาหยิบ มาดึงหนังสือบางเล่มไปพลิกดู

และคำพูดเพียงประโยคเดียวของเด็กหนุ่ม ทำให้ฉันอึ้ง

"หนังสือดีๆทั้งนั้นเลย"

หญิงสาวอีกคน อายุมากกว่าเด็กหนุ่มขึ้นมาหน่อย เดินมาสมทบ

เธอพูดขึ้นอย่างกระตือรือร้นว่า

"แฮรี่ พอตเตอร์ ก็มี"

ฉันรู้สึกสะท้อนใจ  สัมผัสได้ในทันใดว่าพวกเขารู้คุณค่าของหนังสือ

ส่วนจะมีโอกาสเข้าถึงแค่ไหน ยากที่จะรู้

ไม่มีหนังสือให้คนที่อยากอ่าน  ไม่มีที่  ไม่มีเงิน  ไม่มีงบ

ทั้งที่มีหนังสือพิมพ์ออกมาขายมากมาย ล้นเหลือเฟือฟายสำหรับคนมีเงิน

มีงานหนังสือปีละหลายครั้ง  แต่ต้องมีเงินจึงจะได้อ่าน

คำถามผุดขึ้นมาในใจมากมาย

ล้วนเป็นคำถามที่ไม่มีคำตอบ

คิดถึงลูกชาย 

ที่พอมีเงินเหลือซื้อหนังสือเป็นของขวัญปีใหม่ให้แม่

แต่ลูกชายของแม่อีกคน   หน้าตาเนื้อตัวมอมแมมอยู่กลางกองขยะ

คงไม่มีโอกาสเช่นนี้..