วันอาทิตย์ที่ 31 สิงหาคม พ.ศ. 2557

ท่าน



                                                                         







แม่จากไปยังไม่ถึงเดือน
แต่ทำไมฉันจึงรู้สึกเหมือนนานแสนนานมาแล้ว..

เพราะเวลาเป็นสัมพัทธภาพ

เรายังจะคิดและพูดถึงแม่กันไปอีกนาน..

น้องสาวเล่าเหตุการณ์คืนสุดท้ายที่แม่อยู่บ้านให้ฟัง
เหมือนเราพยายามจะต่อจิ๊กซอว์เพื่อดูภาพบางภาพ..

คืนนั้นแมวจรจัดที่ไหนไม่รู้มาไล่กัดกันรอบบ้าน
เสียงดังสนั่นทั้งจากแมวและจากหมาที่ไล่เห่า

ปกติแม่เป็นคนหูตึง แต่เช้าวันรุ่งขึ้นแม่เป็นฝ่ายเล่าให้น้องฟัง
ว่าแม่ได้ยินเสียงหมาเห่าแมว  น้องสาวเออออไปกับแม่
แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อแม่เล่าต่อว่า
มีผู้ชายสองคนมายืนคุยกันอยู่ข้างหน้าต่าง (เตียงของแม่ชิดผนังข้างหน้าต่าง)
พูดคุยกันเสียงดังชัดเจนว่า
"เอาไปคืนนี้เลยมั้ย"

น้องสาวรีบเบี่ยงประเด็น บอกแม่ว่า
"เค้าจะมาจับแมวมั้ง แมวใครไม่รู้"
ดูแม่ไม่ได้ติดใจอะไรกับเรื่องที่เล่า  แต่คนฟังรู้สึกหวิวๆพิกล

และบ่ายวันนั้นเองที่แม่หกล้ม เอาหัวลงพื้น
น้องสาว น้องชายพากันหอบหิ้วแม่ไปโรงพยาบาลใกล้บ้าน
น้องเล่าว่า แม่ยังพูดเลยว่าหกล้มแค่นี้เอง ทำไมต้องไปโรงพยาบาล

แม่ไปโรงพยาบาลครั้งนี้นานถึงสามอาทิตย์
และไม่ได้กลับมาบ้านอีก..
ทั้งที่แม่ไม่มีโรคประจำตัวใดๆเลย

น้องสาวเล่าเหตุการณ์บางอย่างเพิ่มเติม
เป็นจิ๊กซอว์ตัวที่ 2-3-4

ทุกคืนน้องจะชวนแม่สวดมนต์ด้วยกันก่อนนอน
เมื่อก่อนแม่ก็สวดของแม่อยู่แล้วล่ะ
แต่พักหลังๆเมื่อแม่เริ่มมีสัญญานอ่อนแรง ทำให้ไม่ค่อยยอมลุกจากที่นอน
ไม่ยอมทำกิจที่เคยทำ  น้องสาวจึงต้องชวนให้สวดพร้อมกัน
แต่คืนนั้นไม่รู้ว่ายุ่งอยู่กับอะไร  แม่ไม่ได้สวด..

อีกเรื่องหนึ่ง  ปกติน้องจะใส่บาตรทุกเช้า
(เมื่อก่อนแม่เป็นคนใส่  เมื่อลุกไม่ไหวลูกสาวจึงใส่แทน)
จะมีเณรสองรูปเข้ามาบิณฑบาตในหมู่บ้านทุกเช้า
น้องเตรียมของใส่บาตรไว้ 2 ชุดทุกวัน

แต่เช้านั้น  เณรไม่มา !!

สัญญานบุญเชื่อมไม่ติดมาตั้งแต่เมื่อคืน
จังหวะที่แม่ล้ม เพียงเสี้ยววินาทีที่น้องชายเลื่อนรถเข็นออกไปด้านหลัง
หลังจากเห็นแม่ยืนเกาะวอล์คเกอร์แล้ว

มีคนบอกว่า  นาทีนั้นเจ้ากรรมนายเวรก็ยื่นมือเข้ามารับแม่ทันที

เจ้ากรรมนายเวรคือใคร
ผู้ชาย 2 คนที่มายืนพูดให้แม่ได้ยินอย่างชัดเจน - ทั้งที่แม่หูตึง  คนนั้นหรือ?

ทำไมต้องให้แม่เจ็บตัวและทรมานอยู่ในโรงพยาบาลถึง 21 วัน

รู้หรอกว่าทุกคนต้องตาย  ในครอบครัวเราก็คุยกันเรื่องความตายมาตลอด
คิดเรื่องมรณานุสติมาตลอด
และแม่ก็เป็นคนยอมรับความจริงมาตลอดเช่นกัน

เสียใจอย่างเดียวที่ทำไมไม่ให้แม่จากไปอย่างสงบ
ไม่ต้องเจ็บปวดร่างกาย  ให้หลับไปเลยไม่ได้หรือ
ให้อ่อนแรงและสิ้นลมไปเองไม่ได้หรือ

ท่านเป็นใครกันแน่ ฉันอยากรู้

มีจิ๊กซอว์อีกตัวที่ชวนพิศวง
คือหมาที่บ้านมีพฤติกรรมแปลกๆ ก่อนแม่เสียราว 4-5 วัน

เจ้าสปริตซ์สีขาวปากเปราะที่เคยวิ่งมารับ
พร้อมเห่าเสียงดังทุกครั้งเวลาเจ้าของกลับบ้าน
4-5 วันนั้นกลับเงียบหาย จนเจ้าของสงสัย
เมื่อเข้าบ้านแล้วไปเดินตามหา ก็พบเจ้าปากเปราะ ซุกตัวนิ่งอยู่ในสวนหลังบ้าน
บางครั้งเอาหน้าซุกเข้าไปในร่องน้ำ ส่งเสียงงี้ดง้าดๆ
มีท่าทีหวาดกลัวอะไรบางอย่าง

กลัวท่านหรือเปล่า ?
ท่านมาวนเวียนอยู่จนหมากลัวหรืออย่างไร?
ท่านมาหาใครและมารอรับใครหรือ?

ที่จริงตอนนี้ก็ไม่น่าจะต้องถามกันแล้ว  เพราะคงสมใจท่านแล้ว

ยังไงก็ฝากดูแลแม่ของเราด้วยก็แล้วกัน
แม่ของเราสมาทานมังสวิรัติมา 34 ปี
รักลูกสุดชีวิต

แม่เป็นคนดี
ซึ่งท่านก็คงรู้ดียิ่งกว่าเราเสียอีก...










วันศุกร์ที่ 15 สิงหาคม พ.ศ. 2557

วันเสาร์ที่ 2 สิงหาคม พ.ศ. 2557